پسر اصفهانی و اظهار ندامت

یه دوست دختر اصفهانی هم نداریم...

این آخرین مطلبی هست که می نویسم. البته بعد ماه ها...

اول از همه تشکر کنم از همه دوستانی که سر میزدن تو این مدت.

مطلب دوم اینکه بر خلاف تصور خیلی از بازدیدکننده گان که حق هم داشتن، اینجا برای پیدا کردن دوست دختر ایجاد نشده!

شاید مهمترین هدف کنجکاوی بود. یه کنجکاوی برای شناخت و فهمیدن بعضی چیزا. خب من همیشه به چند و چون رابطه بین دو جنس علاقه مند بودم. یه علاقه مندی مبتنی بر علم. یعنی یه جور نگاه علمی. منظورم چیستی و چرایی این ارتباط بود. خب اینجا و گفتوهایی که با بعضی از بازدیدکننده ها داشتم کمی برام جالب بود و خیلی چیزا برام روشن شد.

البته منظورم این نیست که من خیلی صالح و خوب و سر به راهم. اما من هم مث شما خدایی دارم که برام اون باارزش ترینه. برا همین تو این مدت باز هم همیشه یه حس ندامت و پشیمانی و گناه باهام بود که چرا دارم این وبلاگ رو مدیریت می کنم.

بگذریم... 

من رو حلال کنید و از این به بعد بنویسید:

یه خانوم اصفهانی هم نداریم که عاشقش باشیم و یه عمر با هم زیر یه سقف کوچیک ولی پر از مهر زندگی کنیم...

انشالله بزودی :)